Ik heb het boek “De Fontein” (Els Van Steijn) bijna uitgelezen. Het heeft me wat tijd gekost om er aan te beginnen en ook om door te blijven lezen. Niet dat het de moeite niet is hoor, maar het vergt heel wat inbeelding waarbij je het gangbare rationele denken best even naast je legt.
Het boek werd me aangeraden door Floor, de jongedame waarvan ik de animatie over haar adoptieverhaal zo leuk vond. We hebben af en toe nog wat ervaringen met elkaar uitgewisseld en hierbij sprak ze me ook over het concept van de fontein.
De metafoor van de fontein bestaat erin dat je best je plek inneemt in de fontein om energie en voeding te krijgen van je ouders, voorouders of oudere broer/zus, enzoverder. Voornamelijk familie die in bakken boven je staan van waaruit het water (energie) naar beneden stroomt.
Door verschillende levensvoorvallen in dit familiesysteem, kan het voorkomen dat je je plek niet meer inneemt en je opstijgt naar de bak of bakken erboven. Bijvoorbeeld wanneer je als kind voor een zieke mama zorgt of als je voor jouw broer of zus moet zorgen omdat de ouders de opvoeding niet meer voldoende op zich kunnen nemen.
Als je opstijgt, krijg je niet meer de energie vanzelf door en ga je volledig op eigen kracht het leven (moeten) aangaan. Beide situaties kunnen, maar het beste is om in je plek te gaan staan en dus terug af te dalen.
De auteur Els Van Steijn beschrijft in dit boek drie verschillende mogelijke ontstaansredenen waarom iemand zou opstijgen in de fontein. Voor uitleg over deze ontstaansredenen, verwijs ik je graag naar haar boek. Te meer ook omdat ze erin beschrijft hoe iemand dan terug kan afdalen naar de juiste plek in de fontein – en dit voor elk van de drie ontstaansredenen van het onbewust opstijgen.
Waarom intrigeert de metafoor van de fontein mij?
Ik heb het gevoel dat ik opgestegen ben in de fontein naar een of meerdere bakken hoger dan mijn eigen plek. Mijn biologische ouders zijn onbekend en dus kan ik niet naar hen opkijken, hen aanvaarden. Mogelijk ben ik opgestegen naar hun bak en sta ik niet meer op mijn plek om van hen de natuurlijke energiestroom te krijgen.
Natuurlijk heb ik nog steeds mijn adoptie-ouders (ook al is mijn mama overleden vorig jaar, zij leeft nog verder in mijn gedachten en hart) en zij zullen ook een plaats in een fontein hebben waartoe ik behoor. Toch zal het familiesysteem waartoe ik behoor door biologische afstamming, mij sterker in die fontein beΓ―nvloeden.
Wat ook sterk mijn aandacht trok in het boek, is de vaststelling dat hardnekkige weerkerende patronen een mogelijk gevolg zijn van een verkeerde plaats in de fontein. En die patronen kunnen enkel doorbroken worden van zodra je terug op je plek gaat staan in de fontein.
Hier past ook het fenomeen van de “lopende rekening” waarover ik las in een blog van een collega-blogster (How to survive in life). Bepaalde (opvoedings)patronen worden doorgegeven van ouders naar kinderen en hun kinderen enzoverder. Het geeft rust in verschillende generaties als die patronen doorbroken worden. Ook al ben ik geadopteerd en erf ik mijn karakter grotendeels van onbekende biologische ouders, toch herken ik veel van hoe ik mijn dochter opvoed in mijn eigen opvoeding door mijn adoptiepapa (en op zijn beurt door zijn grootvader).
De derde ontstaansreden waarom iemand opstijgt in de fontein zoals in het boek toegelicht, wordt “onbewuste identificatie” genoemd. Deze derde reden intrigeerde mij wel, ook al is dit de minst faire reden en lijkt het dat je moet boeten voor gebeurtenissen uit vroegere generaties of althans uitdagingen van vroegere generaties dient op te lossen.
Je kan opstijgen in de fontein omdat je je onbewust identificeert of verstrikt met iemand uit vroegere generaties. Bijvoorbeeld met iemand die ooit uit de familie werd verstoten, iemand die misbruikt werd, iemand met crimineel verleden, enzoverder. Ook al ken je die persoon niet of heb je er zelfs nooit van gehoord. Spooky.
De Fontein is een heel interessant boek dat weer mijn pad kruist op momenten dat ik antwoorden zoek (ook al had ik het boek een tijdje naast me in mijn slaapkamer liggen). Heel vernieuwende denkpistes alweer.
Ik wil nu vooral begrijpen waarom bepaalde gedragspatronen en voorvallen zo hardnekkig voorkomen in mijn leven. Zijn deze een resultaat van mijn opvoeding, mijn coping reacties op mijn scheiding van mijn biologische mama, mijn overlevingsstrategieΓ«n als geadopteerde? Of misschien zelfs een onbewuste identificatie met iemand uit de fontein – dus uit vroegere generaties van mijn biologische of mogelijk zelfs adoptiefamilie? Het liefst van al wil ik deze patronen doorbreken en misschien daarmee zelfs wel de lopende rekening.
Nadat ik een stuk verder in het boek ben geraakt, heb ik bij toeval ook een Canvas documentaire gezien over twee vrouwen die op zoek gaan naar hun Indische biologische mama. Ik kreeg via de Facebook groep voor geadopteerden de melding dat die documentaire dezelfde avond nog zou spelen, dus zo toevallig was het niet. Maar het is wel een mooie samenloop waarbij mijn inzichten van de fontein versterkt werden met emotionele momenten in deze documentaire.
De drang om mijn biologische familie te traceren wordt weer groter. Ik wil dolgraag weten in welke streek in India (?) ik geboren ben, hoe mijn biologische ouders eruit zien/welke karaktertrekken ik geΓ«rfd zou hebben, maar vooral het verhaal dat verklaart waarom ik in het weeshuis werd achtergelaten.
Misschien kan dat verhaal ook wel mijn weerkerende patronen verklaren. Misschien kan dat verhaal ook duiding geven over mijn missie hier op aarde, duiding geven aan angsten en achterdocht, misschien kan dat verhaal mij helpen begrijpen waarom ik bepaalde types vrouwen aantrek (of in sommige gevallen beter niet π
Veel verwachtingen dus, maar er is nog tijd. Tijd om mijn plek in de fontein terug te vinden en terug in mijn kracht te gaan staan.
Like this:
Like Loading...